San Andres

Gisterenmorgen om 4 uur zou ons de taxi komen halen bij Casa de España ( het beste verblijf tot nu toe) in Mompós. Deze taxi zou ons rechtstreeks naar het vliegveld in Cartagena brengen. In Colombia wil het 4 uur niet zeggen dat ze dan ook echt op dit tijdstip komen. We hadden niet het vertouwen dat de taxi zou komen opdagen. Na een tijdje wachten hebben we besloten om een andere taxi naar het busstation te nemen. Daar stonden we dan, moederziel alleen, te wachten tot het piepklein busloketje open zou gaan. Half 6 was het dan eindelijk zover. Buskaartjes gekocht en om kwart voor 6 vertrokken we richting Cartagena en het piepklein loketje ging weer dicht. Het is maar een kwartiertje per dag open.  Voor het vertrek kwam er nog een heel oud mannetje op de fiets met een warmhoudbox. Bij hem kon je pannenkoekjes voor 16 cent  per stuk kopen. Lekker als ontbijt. Tijdens de reis waren Yoeran en Lorik een bezienswaardigheid. Ze zijn met hun 15 en 13 jaar heel groot in verhouding tot Colombiaanse kinderen. Ze worden dan ook meestal 20 jaar geschat??????

Na  een paar uurtje hobbelen was er een politiecontrole. Een agent kwam de bus in om de ID kaarten op te halen. Ik geef hem mijn paspoort en hij vraagt wat het is. Een paspoort van Nederland. Hij had nog nooit van zijn leven hiervan gehoord. Nederland was onbekend en een paspoort had hij nog nooit gezien. Het is bijna niet te geloven.

Uiteindelijk zijn we op het vliegveld in Cartagena aangekomen en zijn naar San Andres gevlogen. Het eiland met de zee van de zeven kleuren. Vandaag naar het witte strand met palmbomen geweest en weer wat bruin en rood gekleurd. De zon is hier heel fel.